II.Huwebes Santo
Narito ang duguang mukha
ng panganay ng Enero,
isinusungaw ng hanging-Abril
sa noo ng mga eskinita at kanto.
Walang labentador, o kwitis,
o samu’t saring ilaw
ang bumabasag sa bungo ng langit.
Ngayo’y piping bibig
at putol na dila ang lumilingkis
sa hampas ng bawat Segundo,
sa hataw ng bawat Minuto,
sa padyak ng bawat Oras.
Nag-aapoy ang sugat ng langit.
Naghuhunos sa pisngi ng kalsada
ang mainit na luha ng daigdig;
pumuputok ang mga labi
na naglunoy sa tisiko
ng champagne, beer at Coke.
Humahaplit na koronang tinik
ang apdo ng bawat isa,
waring sumisikdo at nagsasalita
sa bawat habol ng buntonghininga.
Sa bawat hampas ng panata,
lumalapad ang bitak sa kalsada. #
(Disclaimer: Ang litrato ay hindi pag-aari ng may-akda. Ito ay halaw lamang sa Google. Inilangkap ang larawan sa orihinal kong tula upang makapag-ambag sa visual na imahen ng tula.)
No comments:
Post a Comment