Unang Dalawang Tula: Para Kay Ericson Acosta

I.

Paano tumukoy ng taong labas?

Una, kung may dala siyang

notebook o laptop habang nasa bundok.

Pangalawa, hindi siya bihasa

magsalita sa dila ng mga taga-roon.

Pangatlo, lansihin ang madla

at sabihing mag-isa siyang nahuli

at may hawak na granada

(gayong kasama niya ang isang

opisyal ng barangay at mananaliksik siya

tungkol sa paglabag sa mga karapatang pantao).

Pang-apat, ang panigurado:

kantahin ang katutubong awit

na “Magtanim ay ‘Di Biro”

habang tulad ng bilis

ng kamay ng isang mahikero,

pataksil na isuksok

sa bulsa ang granada na ebidensya

sa jacket ng paparatangan ng

“ILLEGAL POSSESSION OF EXPLOSIVES”.

Tutubo na ang prutas

sa punong makamandag.

Dahil kumpleto na ang sangkap

sa pagtukoy sa taong labas.  

II.

Umuusok ang kalye at lansangan.

Kahit ang mga langgam,

umaangal sa sobrang init

at alinsangan. Ano kaya

kung ang mga nasa silong ng araw

ang nasa iyong kalagayan?

Sa iyong selda,

kung saan kayo nagsisiksikan,

katabi nyo ang pugon,

ang kusina kung saan

buong araw umuusok ang kalan

habang may nagluluto o nagpapakulo

ng tubig na pangkape at pampalambot sa noodles

na ipansasapin sa sikmurang kumakalam buong araw.

-Richard R. Gappi

9:41PM, Martes Santo, 19 Abril 2011

Angono 3/7 Poetry Society Inc.

Angono, Rizal, Pilipinas

(Ang litrato ay mula sa Free Ericson Acosta Campaign)