Tagulaylay sa Silong ng Krus (4)

IV. Ang Buhay

(pasintabi kay Haruki Murakami, may-akda ng nobelang “Kafka on the Shore”)

Sa may panginorin ng daigdig, nakapangalumbaba

kang nakaupo, naninimbang, at naghihintay.

Ako naman ay said ng Lawa ng Pinatubo;

Mga salitang walang diwa,

nakatayo sa anino ng pahina na tila pinto.

Kinukumutan ng silahis ng buwan ang mahimbing na butiki.

Umulan ng mga galunggong, daing at pagi.

Sa kalsada, may mga sundalong buo ang loob na masawi.

Nakaupo si Emiliano Jacinto sa pampang ng San Juan

tila nakatutok ang isip sa axis na nagpapaikid sa daigdig.

Kapag ang puso ay nakapinid,

ang anino ng walang imik na bul-ul,

ay balaraw na humihiwa sa mga panaginip.

Ang nalulunod na palad ng dalaga

ay nakapagitan sa nag-uumpugang bato,

tila nagsasa-Bernardo Carpio sa San Mateo, humihingi ng saklolo.

Nang iangat niya tulad ng isang ballerina ang kanyang asul na bestida,

hinigop siya ng aliw-iw ng dagat, at nakatitig siyang nagpaalam –

kay Emiliano Jacinto na naghihintay,

nakapangalumbaba, at nakaupo sa Mahin* na Puting Buhangin sa Boracay. #

*Mahin – salitang B’laan sa lalawigan ng Sarangani na singkahulugan ng “beach” sa wikang Ingles

(Disclaimer: Ang litrato ay hindi pag-aari ng may-akda. Ito ay halaw lamang sa Google. Inilangkap ang larawan sa orihinal kong tula upang makapag-ambag sa visual na imahen ng tula.)